Op 20 juli 2020 publiceerde de organisatie Doorbraak het verhaal van François uit Burundi. Doorbraak vertelt dat François al 15 jaar in Nederland leeft, nadat hij wegvluchtte uit zijn onveilige thuisland Burundi.

In januari 2020, werd hij door de politie aangehouden, omdat hij vergeten was zijn fietslicht aan te zetten. Zijn verblijfsvergunning was eerder al ingetrokken nadat Nederland Burundi op de lijst ‘veilige landen van herkomst’ had gezet. Zonder verblijfsvergunning werd François na aanhouding in Detentiecentrum Rotterdam opgesloten.

De uitzetting en de daarmee gepaarde opsluiting in detentiecentra van mensen zonder verblijfsrecht mag wettelijk alleen plaatsvinden als uitzetting ook daadwerkelijk mogelijk is. Tijdens de coronacrisis riepen advocaten en organisaties zoals het Meldpunt op om mensen vrij te laten, aangezien uitzicht op uitzetting ontbrak. Ambassades waren dicht, er werden geen laissez-passers (tijdelijke reisdocumenten) afgegeven en er waren geen vluchten.

Doorbraak schrijft dat ambtenaren van de Dienst Terugkeer en Vertrek (DT&V) toch tegen François zeiden dat ze aan zijn uitzetting werkten. DT&V zou bezig zijn met het aanvragen van een laissez-passer, terwijl de ambassade van Burundi gesloten was. François denkt dat de DT&V de coronacrisis gebruikt als excuus om ingeslotenen in detentie nog meer te treiteren.

Uiteindelijk werd François vrijgelaten, maar vrij voelt hij zich niet blijkt uit het artikel van Doorbraak. Hij heeft geen enkel recht, geen huis, geen inkomen, geen zorg en geen eten en de DT&V blijft achter hem aanzitten. “Ze spelen met mijn leven” zegt hij. Het Meldpunt wenst niemand de toestand waar François in verkeert toe. Wij zetten ons dan ook in tegen vreemdelingendetentie en voor betere omstandigheden voor ingeslotenen.