Onlangs spraken wij een meneer die op de afdeling H van het detentiecentrum Rotterdam in het gezicht is gestoken met een vork. Degene die hem aanviel was drie dagen daarvoor overgeplaatst naar de afdeling. Meneer heeft toen bij de bewaking aangegeven dat hij zich niet veilig voelde in de aanwezigheid van deze man, die naar zijn zeggen duidelijk psychische problemen had. Twee dagen na het incident gingen wij op bezoek bij meneer. Vlak onder zijn oog waren duidelijk de punten van een vork zichtbaar. Wij vroegen hem wat hij zou willen delen aan de buitenwereld:

“Ik hou de directie aansprakelijk voor wat mij is overkomen. Het enige wat ik wil is dat iemand met mij komt praten en zijn excuses aanbiedt. Dat is tot nu toe nog niet gebeurd. Niemand neemt zijn verantwoordelijkheid. Ik voel mij angstig sinds het incident en kan hier niet goed van slapen. Ik heb gevraagd naar een dokter of een psycholoog, maar die krijg ik niet te zien. Het is maar een kleine wond, zeiden ze tegen me. Mooi is dat, het is niet jouw gezicht. Wat als ik mijn oog was verloren? Dat is het ergste, dat men doet alsof dit gewoon normaal is. Alsof er helemaal niets is gebeurd.”