Een ingeslotene in Detentiecentrum Rotterdam is onlangs 20 dagen in hongerstaking geweest. Hij verloor in die periode maar liefst 16 kilo en begon te hallucineren over zijn dochter. Deze man, die een vrouw en een zieke dochter heeft in het buitenland, zag geen andere uitweg meer dan zijn lichaam in te zetten als protest.

Tijdens zijn hongerstaking werd hij eerst overgeplaatst naar een isoleercel met cameratoezicht (OBS), daar verbleef hij 5 dagen. Later is hij naar PI Haaglanden in Scheveningen geplaatst vanwege zijn gezondheid. In PI Haaglanden krijgen ingeslotenen intensievere en somatische zorg.

Het standpunt van het Meldpunt is dat plaatsing in isolatie nooit een geschikte keus is voor mensen in vreemdelingendetentie, en juist extra schadelijk is voor mensen die bewust besluiten om in hongerstaking te gaan. De eenzaamheid en constante camerabewaking maken de situatie vaak zwaarder, terwijl er juist behoefte is aan zorg, begeleiding en menselijk contact. Het is bovendien belangrijk om te benadrukken dat hongerstaking niet leidt tot vrijlating. Het is een vorm van protest, maar verandert niets aan de juridische procedure. Wat het wél zichtbaar maakt, is de diepe nood waarin sommige ingeslotenen verkeren.

De lichamelijke gevolgen voor deze ingeslotenen waren dan ook ernstig, en ook mentaal liet de situatie diepe sporen na.