Vanwege de corona pandemie bestaat er sinds 9 maart een aangepast dagprogramma in detentiecentrum Rotterdam (DCR). Dit heeft als gevolg dat ingeslotenen tot 21 uur per dag opgesloten worden in hun cel. In de ‘vrije’ uren worden er nauwelijks activiteiten aangeboden. Ook kunnen ingeslotenen al bijna drie maanden geen bezoek ontvangen. Vanwege dit restrictieve detentieregime zijn veel ingeslotenen gefrustreerd en verdrietig. Ook missen zij het sociale contact met familie en vrienden.
Hieronder delen wij een aantal ervaringen van ingeslotenen uit DCR:
Meneer K. vertelde dat hij het onbegrijpelijk vindt dat mensen ondanks de corona pandemie nog steeds in vreemdelingendetentie moeten blijven. Hij vertelde dat hij een tijd lang zijn hoogzwangere vrouw in Frankrijk niet heeft kunnen bereiken. Hij had toentertijd geen geld om haar te bellen en wist niet of het goed ging met haar en de baby. Ook heeft hij te horen gekregen dat zijn oom is overleden door het coronavirus, hij vindt het moeilijk dat hij zijn familie niet kan steunen. Gelukkig heeft meneer K. inmiddels zijn vrouw kunnen bellen en weet hij dat ze een gezond kindje heeft gekregen. Het moeizame contact met zijn familie en de verveling in het detentiecentrum door het aangepaste dagprogramma geeft hem echter veel stress.
Meneer A. vertelde dat hij twee kinderen heeft in Nederland die hij sinds de corona maatregelen niet meer heeft gezien. Hij mist hen erg. Hij hoopt dat het coronavirus snel voorbijgaat, zodat zijn vrouw en zijn twee kinderen hem weer kunnen bezoeken. Hij vindt het daarnaast onmenselijk dat hij tot 21 uur per dag in zijn cel wordt opgesloten.
Meneer M. vertelde dat de corona maatregelen hem heel verdrietig en eenzaam maken. Hij weet niet wat hij met zijn tijd aan moet nu hij niet meer kan sporten en tot 21 uur per dag alleen op zijn cel zit opgesloten. Daarnaast vindt hij het eten dat hij van het detentiecentrum krijgt niet smaakvol. Normaal gesproken kookt hij altijd zijn eigen eten maar vanwege de corona maatregelen is dit bijna niet meer mogelijk. Er mogen namelijk maar heel weinig mensen in de keuken tegelijk zijn dus in de paar uurtjes dat hij de cel uit mag komt hij bijna nooit aan de beurt.
Meneer Y. vertelde ons dat hij zich erg verveeld nu alle activiteiten zijn afgelast en het overgrote deel van de dag op eigen cel besteed moet worden. Hij leest graag, maar op zijn afdeling staat slechts een kleine kast met boeken in allerlei talen die hij niet kent. De paar boeken die hij wel kan lezen, heeft hij dan ook allang uit. Hij zou graag willen dat DCR meer moeite doet om alternatieven aan te bieden als activiteiten, zoals bijvoorbeeld nieuwe boeken.
Meneer B. is bang om besmet te worden met het coronavirus. In DCR is niet altijd zeep of andere desinfecterende middelen voor de ingeslotenen beschikbaar. Hij kan geen 1,5 meter afstand houden van anderen, omdat hij een kleine cel moet delen met iemand anders. Daarnaast heeft hij gehoord dat een nieuwe ingeslotene op zijn afdeling weer werd overgeplaatst omdat hij nog twee weken in quarantaine moest. Vanwege dit soort fouten vreest Meneer B. vreest dat het coronavirus uitbreekt in het detentiecentrum.