Elke dag kijken ingeslotene weer uit naar het moment dat de deur van hun cel opent en ze even buiten de vier muren van hun kleine cel kunnen lopen. Dit zijn de schaarse uurtjes waarin ze met sociaal contact even hun uitzichtloze situatie binnen de muren van het DCR kunnen vergeten. Vaak is dit wachten echter tevergeefs en spenderen de mannen, vaak met zijn tweeën, toch te veel uren achter een dichte deur. Als ze vragen waarom de deur niet open gaat krijgen ze vrijwel altijd hetzelfde antwoord: “Te weinig personeel”.  

Dit is het gevolg van een schrijnend tekort aan personeel en middelen dat het DCR nodig heeft om vreemdelingen onder fatsoenlijke omstandigheden in bewaring te stellen. Het baart zorgen dat de nieuwe regering gaat inzetten op versobering van het vreemdelingenbeleid. Dit zal de middelen waartoe het DCR beschikking heeft niet ten goede komen, en waar eindigt het dan? Vreemdelingen de hele week in een dichte cel?