Onze collega Revijara Oosterhuis heeft voor de decembereditie van het Journaal Vreemdelingenrecht een artikel gepubliceerd over isolatie in vreemdelingendetentie. Daarin gaat zij dieper in op de bevindingen uit het rapport ‘Isolatie in vreemdelingendetentie’, en betrekt zij de actualiteit van de COVID-19 pandemie. Door de coronamaatregelen geldt in Detentiecentrum Rotterdam (DCR) sinds 9 maart 2020 een aangepast dagprogramma, waardoor ingeslotenen meestal tot 21 uur lang achter een gesloten celdeur verblijven. In het artikel wordt geconcludeerd dat deze situatie ‘zorgelijk’ is, zeker nu er van zicht op uitzetting nauwelijks tot geen sprake is. 

Naar aanleiding van het rapport wordt in het artikel gewezen op de forse toename van het aantal isolatieopleggingen en de verbreding van de mogelijkheden hiertoe die de staatssecretaris hiervoor heeft voorgesteld – in de ‘novelle’ dat wil zeggen de wijziging op de nog goed te keuren Wet terugkeer en vreemdelingenbewaring. De auteur bekritiseert het huidige coronabeleid in DCR, en het feit dat momenteel ‘isolatie zonder grondige afweging en gerechtelijke toets eenvoudig collectief kan worden opgelegd’. De proportionaliteit, duur en noodzakelijkheid van deze maatregelen worden niet onderzocht door een toezichthoudend orgaan. Daarbij komt dat aannames over gedragingen van ingeslotenen zonder nadere onderbouwing worden overgenomen in beargumentering van het voorgestelde beleid, aldus Oosterhuis. In lijn met de standpunten van het Meldpunt Vreemdelingendetentie wordt gepleit voor het ondernemen van drastische stappen om isolatie terug te dringen. Ook als dat is vanwege coronabeperkingen, het voorkomen van besmettingen kan geen legitimatie zijn om vreemdelingen alles bij elkaar al ruim een half jaar tot 21 uur per dag op hun cel in te sluiten.

Het artikel ‘Isolatie in Vreemdelingendetentie’ is alleen toegankelijk voor abonnees, en onder meer te raadplegen op SDU OpMaat.