Op 10 juli 2020 heeft de beroepscommissie van de RSJ uitspraak gedaan over een zaak waarin een ingeslotene in Detentiecentrum Rotterdam (DCR) bijna een jaar geïsoleerd op cel heeft gezeten.

Deze ingeslotene heeft over 2018 en 2019 geweigerd in een meerpersoonscel (MPC) te verblijven, omdat hij zowel ADHD als autisme heeft. In een voorgaande detentieperiode mocht hij wel op een eenpersoonscel (EPC) verblijven en kreeg hij hier een voorschrift van een gedragsdeskundige voor, een contra-indicatie.  Ondanks dat er geen verandering in zijn ADHD noch autisme heeft voorgedaan, heeft DCR besloten dat de voorgaande contra-indicatie niet meer geldig is en dat meneer op een MPC moet verblijven. Meneer heeft meer dan 11 maanden geïsoleerd doorgebracht. Het feit dat meneer vasthield aan zijn wens voor een EPC, duidt alleen maar op de gewichtigheid van zijn wens, niemand wilt immers voor de lol geïsoleerd en gestraft worden.

Uit meerdere rapporten en wetenschappelijk onderzoek blijkt dat isolatie schadelijk is voor de geestelijke gesteldheid en kan resulteren in paniekaanvallen, angst- en concentratiestoornissen. De gevolgen zijn in de context van vreemdelingendetentie, zeker met betrekking tot de extreem lange duur van de toegepaste isolatie, extra schadelijk. Vreemdelingendetentie is een bestuursrechtelijke- en geen strafrechtelijke maatregel. Wettelijk mogen ingeslotenen dan ook niet verder in hun rechten beperkt mogen worden dan absoluut noodzakelijk is. Langdurig isolatie, louter als gevolg van de wens voor privacy en een betere gezondheid, is daarom uiterst disproportioneel.

Volgens de RSJ heeft de directeur genoeg gedaan om de schadelijke gevolgen van isolatie plaatsing te beperken. Desondanks schrikt het Meldpunt van de ongegrondverklaring en betreuren wij dit ten zeerste.