Opnieuw zorgen over isolatie in vreemdelingendetentie vanuit de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie

Opnieuw zorgen over isolatie in vreemdelingendetentie vanuit de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie

De Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie (NVvP) uit opnieuw haar zorgen over het gebruik van isolatie in vreemdelingendetentie. Met een brief vraagt het NVvP nogmaals aandacht voor de toepassing van isolatie bij kwetsbare mensen en bij het weigeren van een meerpersoonscel. Op een eerdere brief van de NVvP over hetzelfde onderwerp was een reactie gekomen uit de Vaste Kamercommissies van Justitie en Veiligheid en Volksgezondheid, Welzijn en Sport. In deze reactie zouden ze niet zijn ingegaan op de toepassing van isolatie bij kwetsbare ingeslotenen.

Zo wordt er geen aandacht besteed aan ingeslotenen die kampen met zelfmoordneigingen en/of ernstige psychische klachten. Dit terwijl verschillende onderzoeken juist aantonen dat isolatie bijdraagt aan het veroorzaken of verergeren van psychische klachten. Daarnaast wordt het feit dat isolatie binnen de GGZ onder zeer strenge controle en voorwaarden moet worden toegepast niet benoemd. De huidige praktijk van isolatie bij vreemdelingendetentie is geheel anders en wordt niet door inspectie geborgd. Ook veroordeelt het NVvP de praktijk van isolatie binnen vreemdelingendetentie bij het weigeren van een tweepersoonscel. Volgens internationaal geldende afspraken over mensenrechten mag isolatie slechts in zeer uitzonderlijke gevallen en zo kort mogelijk worden toegepast. 

De eerste brief van de NVvP werd geschreven naar aanleiding van ons rapport over isolatie in vreemdelingendetentie in 2020. Via een brief uitte de NVvP haar zorgen aan de Vaste Kamercommissies begin 2021. Door de reactie van de Vaste Kamercommissies voelt het NVvP zich genoodzaakt opnieuw haar zorgen te uiten. 

Net als de NVvP vindt het Meldpunt Vreemdelingendetentie het belangrijk dat er serieus naar deze problemen gekeken wordt en er snel wat verandert in de praktijk. Wij zijn benieuwd naar de reactie van de Vaste Kamercommissies en hopen op daden in plaats van woorden.